Dbaj o SIEBIE!!!!

Zdjęcia umieszczone za zgodą Ministerstwo Środowiska, organizatora kampanii “TworzyMY atmosferę”.
Więcej info: http://tworzymyatmosfere.pl./

Artykuł Samochód w korku = pudełko z toksynami pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Czy są tu Ludzie którzy myślą, że akcja “podziel się chorobą” jest czymś mądrym?
Otóż – NIE JEST.

Dodatkowo jeśli ktoś jest chory ZAWSZE powinien się wykurować, wzmocnić i dopiero wychodzić.
Żadna praca i NIC nie jest warte ryzykowania zdrowia.
Co Ci po pracy jak nie masz zdrowia?…
Co Ci po pracy jak nie masz życia?

O szacunku do innych Istot – nawet nie wspomnę…
Jednak wspomniałam.
Należy się innym Istotom szansa na bycie zdrowym!
I nie jest to chyba odkrycie na miarę okrzyku w stylu “Eureka”… ?

Zachowaj swoje choróbsko dla siebie i wytłucz je porządnie.

źródło obrazu: http://https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=10206089005723267&id=1206109074&pnref=story

Artykuł Nie dziel się chorobą! pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Przedszkole. Ranek. Szatnia. Dziewczynki.
W przedszkolu proszono o nienoszenie biżuterii przez dzieci – ze względów bezpieczeństwa.

Przyszły koleżanki. Z wisiorkami na szyjach, choć “niby nie wolno”.
Popularne są koraliki, świecidełka, bransoletki,  pomadki, kolczyki lub naklejki na uszach, pomalowane paznokcie…
Same istotne i kształtujące mądrą i wolną osobowość “niezbędniki”. Echhh… Rodzice….. Wychowacie następne pokolenie dziewczyn zależnych od przebieranek, sztuczności, powierzchowności… Z poczuciem wartości zależnym od przedmiotów i tego, czy ich wygląd jest zbieżny do kulturowo propagowanego kanonu (co nie jest ani mądre, ani zdrowe).  Kształtują się w skutek tego Ludzie, którzy nie umieją być Sobą takimi, jakimi są – Cudownymi, Różnymi Istotami.
Sztuczność, maskowanie własnej twarzy graniczące z farsą (przecież tusz na rzęsach to tak na prawdę rzęsy zalepione smarem, podkłady – to twarz zalepiona podkładami, itd…), obwieszanie siebie różnymi zbędnymi rzeczami i –  jak się głębiej przyjrzeć – niedbanie o siebie (wynikające z niezdrowych nawyków i uzależnienia od nich) przedstawiane kulturowo, społecznie, medialnie i marketingowo –  jako “dbanie o siebie”.
No i – co najistotniejsze i co zbiera największe żniwo – uzależnienie poczucia własnej wartości od tego.
Wszystko to ukryte pod kryptonimem: “uroda”, “piękno’, “kobiecość”.
To na marginesie, bo nie o tym w istocie tym razem chciałam powiedzieć….

Podchodzi do Ani Koleżanka i pokazuje swoje świecidło wiszące na szyi mówiąc, że “nosi to na szczęście” i że też “powinna mieć coś takiego na szczęście”.
Miałam jeszcze chwilę przy pożegnaniu, więc jej przypominam, że szczęście to stan umysłu, subiektywne poczucie i w świadomej rzeczywistości – nie powinno być ono zależne od żadnego przedmiotu.
Nie było czasu na większe wyjaśnienia i wywody (był czas na przytulasa, na “kocham Cię”, na “dobrego dnia” i “do zobaczenia po zajęciach”), ale wrócimy do tematu. Wielokrotnie.

“Koraliki, które przynoszą szczęście”…. Niepotrzebny, zbędny  wymysł.
A jeśli się zerwą lub zaginą? Jakie rzesze słabych i nieświadomych Ludzi bez fundamentów się kształtują na “wierze” w siłę jakiejś fantazji albo przedmiotów i na przekonaniu o własnej bierności w stosunku do tego…. ?
Można uzależniać szczęście od czego się chce albo “wierzyć”, że jakiś przedmiot albo cokolwiek poza nami sprawia, że jesteśmy szczęśliwi. Tylko PO CO? Po co siebie i swoje szczęście uzależniać fałszywie od czegoś na zewnątrz poza naszą własną Osobą? Po co żyć w Iluzji, jak jest piękna, stabilna i pełna tajemnic Rzeczywistość?
Tłumaczę Ani, że koraliki nie są “dekoracją dającą piękno”.
Są koralikami. Można je mieć lub nie. Niedobrze patrzeć na to w ten sposób, że jak się je ma to się wygląda “ładniej”, albo  jest się “udekorowanym”. To tworzenie krzywych zależności w Rzeczywistości. Koraliki po prostu są. Zbędne, ale są. Bywają…. Dla niektórych dziewczynek już w wieku 5 lat – “mus” ich noszenia jest większy niż przedszkolny zakaz (spowodowany bezpieczeństwem). Rosną Ludzie – zaprogramowane na pewien sposób postrzegania nieświadome tego Istoty.
Dodam, że nie jestem przeciwnikiem zakładania na siebie czegoś dodatkowego, tylko jestem przeciwnikiem niezrozumienia, które polega na tym, że tym czynnościom i przedmiotom nadaje się pewne znaczenia i propaguje to społecznie przez nieświadomych tego Ludzi.
W rozumowaniu wielu Osób (żeby nie powiedzieć w “świadomości społecznej”) – obwieszanie siebie pewnymi przedmiotami łączy się w odbiorze z czymś “ładnym”, “potrzebnym”, często: “kobiecym”. Z “dbaniem o siebie”. Jednak na prawdę istnieje tylko jedna zależność. Obwieszanie się nie jest niczym – poza obwieszaniem się…

Koraliki nie są ani męskie, ani kobiece.
Tusz na rzęsach – jest zwyczajnym smarem na rzęsach. Nie jest ani męski, ani kobiecy. Jest smarem.
Mnóstwo Ludzi straciło czujność i nie umie dostrzegać rzeczy Takimi, Jakimi Są w Rzeczywistości, tylko widzi iluzję, którą wprogramowano im w głowy za pomocą kulturowych nawyków.
Ludzie mają wielki problem z zauważaniem Rzeczywistości takiej, jaka jest i nie dorabianiem jej drugiego dna. Tworzą sztuczne zależności, które zostają następnie mocno wryte w struktury i w sposób postrzegania Ludzi. Obserwator może dostrzec, że pomimo stanu rzeczy graniczącego niekiedy z farsą, pewne sprawy dalej traktowane i postrzegane są “poważnie” i “na serio” na zasadzie stworzonych w świecie iluzji zależności…. Rzeczywistość kontra iluzja.

Będę Ani konsekwentnie tłumaczyć, że Szczęście jest i nią i w niej. Jest w sposobie postrzegania i sposobie bycia w zgodzie ze Sobą. W Zrozumieniu, w mądrym, dobrym i zdrowym kierowaniu Sobą i swoim życiem. W dobrych wyborach i działaniach. W dawaniu sobie prawa do błędów, przy jednocześnie jasno określonych granicach, których się nie chce przekraczać…
Może Zrozumie, choć utrudnienia z każdej strony są wielkie…. Ze strony Ludzi. Którzy nie rozumieją…

Wpływ społeczny (koleżanki, koledzy, spotykani ludzie, telewizja, reklamy) jest spory i bywa, że dosięga Anię też “słabość” związana z tym, by uzależniać zadowolenie z siebie od tego, czy “wygląda”, “zachowuje się”, “reaguje” schematycznie – stereotypowo. Chęć równania do schematu. Sporym wyzwaniem jest czasem dla mnie, tłumaczenie jej wszelkich głupot i absurdów jakie Ludzkość wymyśliła i jakich się ślepo trzyma – jako czegoś błędnego. Jako niestabilny grunt. Przekłamanie. Zaślepienie….

Jednak widzę, że dużo dobrego zostaje Jej w głowie. Baza, fundament. Czasem gdy słucham tego, co do Siebie mówi (bywa, że wygłasza monologi) wiem, że mnóstwo z tego co jej przekazujemy zrozumiała i zapamiętała.
Cieszy mnie to, bo demaskujemy przed nią to, czym zaślepionych jest wielu…
I znów zaznaczę, że niczego bardziej nie chciałabym dla niej niż tego, żeby była wolna.

Usłyszałam ostatnio od Ani, że jej kolega powiedział, że: “jestem ładniejsza od jakiejś – tam mamy”.
Opowiedziała mi o tym w domu w pełnym zadowoleniu związanym z taką oceną jej kolegi i “pochwaliła mnie” słowami: “moja mamusia…”.
Wyjaśniłam jej, że subiektywnie słabe jest dla mnie ocenianie kogoś w ten sposób i czyjaś opinia na temat odbioru powłok innych Ludzi nie ma dla mnie absolutnie żadnego znaczenia.  Jest czyjąś opinią. Wyłącznie i niczym więcej. Jeśli dotyczy mnie – ani mnie ona nie cieszy, ani nie martwi. Ani grzeje, ani ziębi. Jest dla mnie obojętna, bo na podstawie czyjejś oceny mojej osoby NIE BUDUJĘ swojego poczucia wartości.
Ogromna i popularna jest tendencja do oceniania Ludzi na zasadzie porównań. Porównań zawierających ocenę. Pewne przymiotniki są często używane przy pewnych ocenach… Przyjrzyjcie się. Te zależności, tendencje i skłonności wprogramowane w społeczne struktury i powielane bez zrozumienia, bez pytań i bez zastanowienia widać (i słychać) gołym okiem (i uchem). A Ludzie? Wyjątki to zauważają…
“Lepszy”, “ładniejszy”, itd…
Ludzie często “nie wiedzą, co czynią”. Mają tendencję do stopniowania przymiotników. Uczą tego dzieci. Można to podać prościej w banalnym komunikacie:
Jesteś nikim sam ze sobą. Jesteś “kimś” dopiero w porównaniu z kimś innym….
Nieważne jaki jesteś i kim jesteś. Ważne jak Cię oceniają w porównaniu ze schemacikiem i jak Ty oceniasz. Czy mało Ludzi tak postrzega? Mało czuje się lepiej dopiero wówczas, jak wypadnie dobrze w porównaniu z kimś innym? Cóż za niestabilny grunt! Emocje zależne od innych… Postrzeganie siebie zależne od innych.  Świat zaślepienia i szuflad.
Stabilnym gruntem  może być poprawianie i nauka Siebie samego, ale nie w relacji z kimś innym. Tylko w relacji ze Sobą.
Dodatkowo, oceny innych często są przedstawiane jako “wytyczna”.
Wielu zapomina, że mówiąc o kimś że “jest ohydny”, czy “jakiś tam jeszcze” i sypiąc ocenami spraw tak płytkich jak szablonowy wygląd: prezentują wyłącznie samych siebie, a nie ocenę Świata. Bo choćby gloryfikowany “model” był zbieżny z tym promowanym medialnie i kulturowo – i choćby większość społeczeństwa “piała nad tym z zachwytu” – i tak nie jest to racja i sztywna reguła.
Dla większości – może tak. Dla mnie – nie. A jak dla mnie “nie”- to już nie dla “wszystkich”…  
Popularne używanie i stopniowanie przymiotników przez Ludzi to temat rzeka. Często niewłaściwe i zbędne. Nieprecyzyjne wysławianie się, które buduje krzywe zależności i niezrozumienie Rzeczywistości. Także w stosunku do Ludzi….
Ładny, ładniejszy, najładniejszy… To jest zbędne, ale można oceniać (tylko po co o tym trąbić – jak to wyłącznie subiektywne odczucie?).
Ale: prawdziwa kobieta…. ? Może jeszcze prawdziwsza/bardziej prawdziwa kobieta i najprawdziwsza/najbardziej prawdziwa kobieta?

Prawdziwy Człowiek…. Heh…..
Wielokrotnie to pisałam ale powiem pewnie nieraz jeszcze:
Wszyscy jesteśmy prawdziwi, tylko nie wszyscy to rozumieją…
W zasadzie – wyjątki to rozumieją….

Ogarnijcie się… Ludzie…   

Artykuł Szczęście w naszyjniku-niezbędniku oraz świat ocen i porównań pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Część pierwsza – niefunkcjonalne oprawki okularów.

Zauważyłam, że wiele par okularów jest robionych w taki sposób, że górna granica oprawek sięga górnej linii oka, albo jest tylko lekko powyżej. Przy tak niskiej linii górnej, osadzonej niemalże na równi z linią oka – oprawka jest widoczna „kadrze” widzenia w dość znaczący sposób.

Pomyślałam, że w kadrze chorego oka powinno być raczej szkło, niż oprawka. By okulary służyły poprawie widzenia – czyli by spełniony był główny CEL ich noszenia  – w polu widzenia powinna być raczej zmodyfikowana przez korekcyjne szkło wolna przestrzeń i jak najmniej przeszkadzających widoków.  To chyba słaby pomysł, by w widzeniu coś znacząco przeszkadzało. Cóż…. Często za to można zaobserwować, że szkło sięga jeszcze dużo poniżej dolnej linii oka. Zupełnie jakby człowiek miał okulary nie po to, by przez nie wygodnie patrzeć. Często oprawki skonstruowane są tak, jakby oko ludzkie miało być dużo niżej niż jest w rzeczywistości.

To kolejna ofiara „mody”, czyli dziwnego tworu wymyślonego dla wielu zaślepionych Ludzi, którzy powielają propagowane przez zarabiających na modzie Ludzi (równie zaślepionych) wytyczne najczęściej bez większego (lub żadnego) zastanowienia.

Również noszę szkła. Do czytania. I też dałam się złapać w pułapkę – pierwsze oprawki jakie kupiłam były wąskie. Nie zauważałam jeszcze wtedy tej nieścisłości związanej z ułożeniem łączenia między oprawkami szkieł na zbyt dużej wysokości, przez co wiele oprawek opada, a przy nawet lekkim schyleniu głowy i spojrzeniu do góry oko patrzy już nie przez szkło, a zupełnie poza nim.

Mamy okulary… Pytanie. Po co? Ja mam je po to, by wspomagać oczy i by lepiej widzieć. W sposób wygodny, funkcjonalny i estetyczny na tyle, żeby mi się podobało. Słowo “modny” wyrzucam ze zbioru wskazówek, którymi się kieruję…. Na szczęście.

Jak niefunkcjonalnie skonstruowanych jest obecnie wiele oprawek można zobaczyć na przykładowych zdjęciach:

źródło zdjęcia: http://free-images.gatag.net/en/2011/10/26/000000.html

źródło zdjęcia: http://www.styletrends.info/people-with-glasses/

źródło zdjęcia: http://www.aapos.org/terms/conditions/54

źródło zdjęcia: http://www.awomensclub.com/makeup-tips-for-eyeglass-wearers.php/makeup-for-people-with-glasses

źródło zdjęcia: http://imgkid.com/people-with-glasses.shtml

źródło zdjęcia: http://leahlefler.hubpages.com/hub/Kids-Glasses-Choosing-Eyeglasses-for-Children

źródło zdjęcia: http://ru.aliexpress.com/item/FREE-SHIPPING-Baby-fashion-eyeglasses-frame-glasses-Men-titanium-glasses-ultra-light-eye-frame/1275453105.html?recommendVersion=2

źródło zdjęcia: http://midgateoptical.com/blog/

 
źródło zdjęcia: http://canyon-optical.com/

Dla porównania podaję przykładowe oprawki, które są wykonane w sposób bardziej funkcjonalny:


źródło zdjęcia: http://mystyle-myjoy.blogspot.com/2013/01/childrens-glasses.html

źródło zdjęcia: http://mystyle-myjoy.blogspot.com/2013/01/childrens-glasses.html

Powyższe zagadnienie uznaję za zakończone. Wybór oprawek należy oczywiście do każdego z użytkowników okularów, jak i odpowiedź na pytanie: “po co je noszę?” oraz możliwość zauważania pewnych rzeczy lub niezauważanie ich….

Część druga – Zdarzenie.

 Przeżyłam (w związku ze spostrzeżeniem dotyczącym konstrukcji oprawek) ciekawe zdarzenie. Jechałam  do lekarza, przyglądałam się Ludziom, okularom i myślałam o tym „okularowym fenomenie” obserwując Ludzi. Myślałam o tym, że wiele modeli  okularów jest tak skonstruowanych (za wysoko noski w stosunku do konstrukcji ramy), że lepiej dla oka i widoczności byłoby je nosić odwrócone do góry nogami, bo wtedy powierzchnia szkła obejmowałaby całe oko z odpowiednim zapasem, a nie zahaczała tylko lekko o górną linię oka nie obejmując nieraz go całego, albo będąc bez żadnego zapasu, co przy lekkim pochyleniu głowy kończy się patrzeniem poza szkłami…

Doszłam do celu. Siedziałam pod gabinetem.
Podszedł pod gabinet również Mężczyzna i powiedział: „dzień dobry Pani”. Odpowiedziałam “dzień dobry”. Wymieniliśmy się uśmiechami. Podszedł i usiadł pod drzwiami tego samego gabinetu, co ja. Gdy rzuciłam na Niego okiem odpowiadając mu na “dzień dobry” zauważyłam coś niezwykłego (choć dla mnie już trochę zwykłego) – miał okulary z noskami założone do góry nogami!
Uśmiechnęłam się do Siebie. Dostałam odpowiedź – zmaterializowane zdarzenie. Odpowiedź od Wszechświata. Spojrzałam na tego Pana raz jeszcze. Przyjrzałam mu się… Siedział oparty i czytał coś na swoim laptopie. Miał koło pięćdziesiątki i obrączkę na palcu… Miał okulary z noskami… założone do góry nogami… Tak założone obejmowały mu całe oczy…
Nigdy wcześniej ani nigdy potem nie widziałam Osoby, która ma odwrotnie założone okulary.

Zauważam takie Zdarzenia. Dzieje się coś co jest jakby kontynuacją tego, co zaczęłam. Odpowiedź Wszechświata.
Wiem, że nikt dokładnie nie wie, jak to działa. Ja też nie wiem co to jest, czym to jest.  To jest element Przestrzeni “Nie wiem”. Ale wiem, że Jest. I zauważam To. Doceniam i dziękuję…

 Dzień wcześniej biegłam do autobusu. Kierowca autobusu szykując się do odjazdu zamknął już drzwi. Otworzył jednak przednie i poczekał na dobiegających. Wskoczyłam zdyszana. Za mną biegła jeszcze jakaś Pani. Wbiegła również zdyszana. W radiu kierowcy leciał kawałek, w którym śpiewano: „szybciej, szybciej, szybciej”. I coś jeszcze o pośpiechu…

Jak się jest uważnym i pokornym obserwatorem (może jeszcze do tego dochodzi jakiś czynnik “x”) można zauważyć bardzo… bardzo wiele.
Zauważacie takie Zdarzenia?

Pozdrowienia….

Inny wpis w temacie Zdarzeń:

Dialogi ze Wszechświatem

Artykuł Zauważanie: Część pierwsza: Niefunkcjonalne oprawki okularów i Część Druga: odpowiedź Wszechświata – Zdarzenie. pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Poniżej przedstawiam “radosną twórczość” złapaną na jednym z warszawskich placów zabaw.

Jak byłam dzieciakiem nastoletnim (lata 90), to też nie było inaczej. Może mniej było wypaczonej pseudo seksualności dookoła, bo mniej było dostępu do mediów, w których często utrwalane jest to, co i tak siedzi wielu Ludziom w głowach już od dawien – dawna.
Czyli seks sprowadzony do aktu wyładowania, fizjologicznej niemal czynności, często związanej z poniżeniem, sprzedaniem usługi, zaspokajaniem potrzeb za pomocą innej osoby – jako narzędzia, czymś brudnym, śmiesznym, wstydliwym albo wręcz obraźliwym.
Widać żniwo pornografii, w której w zasadzie mnóstwo przemocy i poniżenia, widać żniwo ciągle  funkcjonujących “żarcików ludowych”, żniwo wszechobecnych, wprogramowanych w tak wiele umysłów  stereotypów , widać żniwo braku zdrowego podejścia do seksualności w świadomości społecznej.

Każdy Człowiek zasługuje na to by WIEDZIEĆ, że seksualność jest czymś naturalnym,  zwykłym, ale może być czymś pięknym, pełnym szacunku, odkrywania, poznawania, bliskości, zaufania.
Na tę wiedzę zasługują też Dzieci, które dojrzewając szukają informacji w kulturowo-medialno-marketingowo-religijnym świecie, który niestety pełen jest także uprzedzeń, wstydu, brudu i płytkości w związku z tą sferą.

Ostatecznie mądrej wiedzy w tej sferze nie dostają:

• ani poprzez domy – Rodzice wychowani zgodnie z pełnym wypaczonego podejścia postrzeganiem seksualności (można nad tym pracować ) – mają problem ze swoją seksualnością, a co dopiero z przekazaniem piękna i wolnej od uprzedzeń wiedzy dziecku,
• ani w szkole – wystarczy przejrzeć niektóre podręczniki od Wychowania do życia w Rodzinie, żeby zobaczyć, jak wiele w nich stereotypów i niepotrzebnych podziałów na „role” płci i przypisywania im na sztywno określonych cech, które tak na prawdę nie istnieją, poza tym, co wpojono (i Ludzie sami wpajają powtarzając stereotypy) już w tak wiele głów,
• ani za pośrednictwem twierdzeń z religii – gdzie role płci są stereotypowo i sztucznie podzielone, ograniczając przestrzeń Człowieka do małego, dusznego wycinka, rola kobiet sprowadzona często do służalczości, co wprowadzone w życie nigdy dać nie może zdrowej i partnerskiej relacji opartej na wzajemnej sile Jednostek,
• ani w mediach – gdzie roi się od przedmiotowości związanej ze sferą seksualności (głownie przedmiotowego  przedstawiania kobiet, ale także mężczyzn) i przyziemności cielesnej spłaszczonej do przysłowiowych (i nie tylko przysłowiowych) czterech liter,
• ani w kulturze – gdzie stereotypy i pewien sposób postrzegania są ciągle rozpowszechniane i mają się dobrze,
• ani marketingowej nagonce – która sprowadza często kobietę do wyglądu kukiełki pełnej sztuczności, a mężczyznę również do roli pustego idioty, który również poza cielesnością zewnętrzną i ślinieniem się na widok wyżej wymienionej pełnej sztuczności kukiełki – rozumu za bardzo nie posiada… .

Z czym kojarzy się dorastającym dzieciom seksualność? Na pewno należałoby spytać każde Dziecko osobno.
Ale pewien fragment tej sfery, który jest także: mroczny, prześmiewczy i agresywny, można wyczytać na tych zdjęciach zrobionych na jednym z warszawskich placów zabaw w tym zabawkowym, pięknym Dinozaurze.

Co widać… To widać.

Takie sobie “gorzkie po wstępnym pośmianiu się” żarciki… 
Znane od lat. Ciągle i ciągle powtarzane. Ciągle i ciągle obecne.

Gdyby udało się pominąć cały ten brud jaki siedzi w kulturowym schemacie seksualność by po prostu była. Byłaby seksualnością. Normalną częścią życia Człowieka związaną z czymś przyjemnym, naturalnym, niewstydliwym. Miałaby szansę być piękną, normalną, dobrą, świadomą, zwyczajną.
Zwyczajność, zrozumienie, zaufanie, szczerość, otwartość, umiejętność stawiania granic, oraz bliskość i brak wstydu mogą otworzyć Człowiekowi inną Przestrzeń seksualności.

Przestrzeń Miłości, Przyjaźni, Bliskości, Czucia, Bycia, Spełnienia, Przyjemności, Szczerości, Rozumienia i Świadomości, że jest to zwyczajny obszar życia. Ani nie dominujący, ani nie wyjątkowy, jak niektórzy sądzą przesadzając w drugą stronę. Seksualność jest spychana z bruku do wyżyn egzystencji.  Na dnie i w dole, aż po sens istnienia. Skrajności. A skrajności zwykle są złe.
Tajemnica tkwi w też w “zwykłości”. Innej Zwykłości….    
W tabu zwykłości nie ma. Są niedomówienia. W seksualności, która dominuje istnienie również nie ma zwykłości. Jest przesada.

W seksualności jaką można poznać za pomocą wielu medialno-marketingowo-kulturowo-religijno-społecznych przekazów mnóstwo płytkości, przedmiotowości, brzydoty, niewiedzy, zamknięcia i wstydu oraz braku pojęcia o tym, że pięknie, zwyczajnie, z szacunkiem, miło i prawdziwie jest inaczej….
I że pięknie i prawdziwie i inaczej być MOŻE….

Dlaczego jest tak w tej sferze?
Cóż. Rozejrzyjmy się dookoła i zapytajmy….  Siebie….

Możemy to zmieniać.
Zaczynając od SIEBIE.

Obrazki o charakterze anatomicznym dają nadzieję na sukcesy w szkole :

oraz ogólnie – jest Nadzieja.

Ostatecznie warto pamiętać też o tym, że nie po wszystkim trzeba mazać.  

Pozdrowienia.

Artykuł Seksualność Dzieci i… Dorosłych – piękna, świadoma, pełna szacunku i zrozumienia? pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Przytoczony wyżej tekst – inspiracja (9 rzeczy, których nie warto robić dla urody)  mówi o ważnych dla zdrowia rzeczach i spostrzeżeniach, jednak nie o wszystkich!

Nie wspomniano w nim o makijażu –  choć dotyka rzęs, nie wspominano o farbowaniu włosów – choć dotyka włosów, nie wspominano o malowaniu paznokci – choć dotyka paznokci.  Dlaczego???  Temat nie istnieje???
Makijaż jest tematem tak mocno wrytym w kobiece struktury społeczne, że mam wrażenie, że chyba nikt poza mną nie porusza go w aspekcie jego szkodliwości, zbędności. Mało kto ” śmie” powiedzieć, że makijaż może być czymś zbędnym, szkodliwym i niekobiecym. Mało kto tak o nim myśli.
Ja również jestem częścią tego systemu i tego świata i rozumiem jak mocne jest oddziaływanie pułapki kulturowo-medialno-marketingowej nagonki. Byłam jej częścią i ofiarą. Jakiś czas temu zaczęłam się zastanawiać nad sensem i przerośniętym znaczeniem niektórych zabiegów zadając pytania: “po co?”, “dlaczego?”,  “jakie są przyczyny?” i “jakie są skutki?” doszłam do szokujących odkryć. To jak uzależnienie. To jest uzależnienie. Wielka presja. Nie było łatwo się uwolnić (i zupełnie wolna nie jestem – nie ze wszystkim mam wystarczająco dystansu i odwagi).  Błahe niby czynności, a tak ciężko je odstawić? Tak dziwnie bez? Tak trudno?
Sam makijaż i wszelkie zabiegi zmieniające (bo NIE! upiększające)  stosowane po to, by wyglądać w sposób bardziej zbliżony do “modnego” szablonu po prostu SĄ. Są nijakie.
Znaczenie nadaje im dopiero właśnie wspomniana wcześniej  kulturalno-medialno-marketingowa manipulacja, wiążąc je fałszywie z pięknem i z kobiecością, co  jest i pułapką i błędem!
Często spotykam się z atakiem ze strony kobiet, ponieważ przedstawiam swoje  zdanie, odkrycie i obserwacje w tym temacie. Jestem atakowana,  jakby co najmniej mój głos w tej sprawie był dla kogoś zagrożeniem. Jakbym zabraniała oddychania. Jakby mówienie złego słowa na temat wszelkich zabiegów, które postrzegam jako zbędne i ogólnie szkodliwe  było zabronione. Jakby było ciężkim grzechem. Bronią go jak przysłowiowe lwice.  Szczególnie spotykam się ze sprzeciwem, gdy wspomnę w tym kontekście o makijażu. Uzależnienie? Strach?

Nie zrażając się tym wcale stworzyłam poniższy wpis zainspirowany tekstem: 9 rzeczy, których nie warto robić dla urody, rozbudowany i poszerzony o własne obserwacje, rezygnując przy tym ze stereotypów, których w tekście – inspiracji jednak nie uniknięto – jak na przykład stereotyp,  że “siedzenie z nogą na nogę jest eleganckie“. Eleganckie? Dla kogo? Według jakich kryteriów i czyjego postrzegania? Kto narzuca co ma być eleganckie, dodatkowo nawet wtedy, gdy jest niezdrowe? Stereotypów w tekście-inspiracji jest więcej, lecz nie będę ich demaskować, gdyż każdy stereotyp, slogan i pułapka znalezione samodzielnie są krokiem do sukcesu, którym jest ich odkrycie i zauważenie.

W społeczeństwie funkcjonują schematy. Stereotypy, które są utrwalane z pokolenia na pokolenie. Bez większego zastanowienia.
Wiele z nich jest szkodliwych. Na podstawie wielu z nich Ludzie budują fałszywie poczucie własnej wartości.
Bardzo wiele pułapek czeka na kobiety. Od dziecka wpaja się im w głowy za pomocą kulturowo-religijno-medialno-marketingowej nagonki jakie być “powinny”, gdzie jest ich miejsce, jakie role powinny pełnić i jakie być. Niestety, większość Ludzi nie zadaje pytań typu “po co”? i nie próbuje nawet myśleć samodzielnie przyjmując to, co jest sprzedawane za słuszną wytyczną.
Nic bardziej mylnego.

Poniżej przedstawiam własne,  wsparte cytatami z przytoczonego wyżej linku obserwacje  kilku czynności związanych z powierzchownością, a więc z czymś dość płytkim, które stały się nierozłącznym niemalże obrazem Kobiety. I choć z Kobiecością nie mają nic wspólnego, wiele (bardzo wiele!) kobiet na podstawie tych czynności i samego faktu ich wykonania – buduje poczucie własnej wartości. Dodatkowo, czynności te, poza tym, że samo uzależnienie od nich poczucia wartości powinno uruchamiać alarm – są i poza tym “drobiazgiem” związanym z psychiką = szkodliwe.

• Malowanie rzęs – daje efekty sztucznych, napakowanych smarem (jakim jest tusz) rzęs. Codzienne nakładanie tuszu i późniejsze zmywanie go  rzęsy niszczy. Dodatkowo używając go podtrzymujesz w sobie błędne przekonanie, że jest on niezbędny i potrzebny oraz promujesz dalej wizję fałszywego obrazu, że rzęsy Kobiety „powinny” być takie, jakie nie są. Bez tuszu Twoje rzęsy są piękne, prawdziwe, normalne, nasze. Jak LUDZKIE. Możesz dalej udawać, ze Twoje rzęsy są inne niż są i zalepiać je co dzień smarem w ramach niezdrowego i niepotrzebnego nawyku.
  Pytanie – po co?
• Sztuczne rzęsy – jak sama nazwa wskazuje – sztuczne. Są sztuczne i wyglądają sztucznie. Nawet w kreskówkach dla dzieci postacie żeńskie trzepoczą rzęsami. Tyle, że kobiety takich rzęs NIE MAJĄ. Kto na to pozwala? Kto powiela i kto temu przyklaskuje? Długie rzęsy to cecha jednostek – niezależnie od płci, a nie cecha charakterystyczna danej płci. Dodatkowo, kleje szkodzą. Powiekom i innym rzęsom. Odpadają rzęsy. Zabieg trzeba powtarzać. Niszcząc i tworząc sztuczność.
  Pytanie – po co?
• Farbowanie rzęs i brwi barwnikami typu henna – poprzez używanie utleniacza, którego potrzebują farby do brwi i rzęs zwane “henna” (nie jest to chna!) rzęsy są i niszczone i wybielane (odbarwiane). Poza tym jak już pisałam – piękne masz takie, jakie masz, a nie takie, jak wymyślił ktoś na “jedynym słusznym” schemacie. Możesz dalej je utleniać i osłabiać, by być w zgodzie z aktualnie “modną” farsą.
  Pytanie – po co?
• Malowanie powiek. Łatwo zauważyć, jak to działa. Nastała teraz „moda” na czarne kreski na oczach i ma je 99% kobiet. Wyglądają „tak samo”. Sztucznie. Dodatkowo całe to kompleksowe malowanie, naciąganie, poprawianie i ścieranie mazideł, kresek, cieni – naciąga, zatyka, męczy i rozciąga skórę. Może nastanie moda na rysowanie gwiazdy albo drzewa na czole… też za nią pójdziesz, czy zostaniesz Sobą?
  Może niedługo przyjdzie czas na malowanie brody – tam ciągle miejsce wolne…    
  Pytanie – po co?
• Niektóre zabiegi na włosach.
  Farby niszczą włosy. Wstyd przed siwizną jest u Kobiet co najmniej zastanawiający. W Zakopanem jest teraz “moda” (2015 rok) na siwe włosy. Ciekawe, że w ramach “mody” na kolor siwy/srebrny/biały włosy naturalnie siwiejące są ok, a w innych regionach, gdzie “moda” jest inna – to dla wielu wstyd, brzydota i objaw czegoś słabego. To… nienormalne.
  Mężczyźni jakoś nie mają z tym problemu (obecnie, bo  mężczyznom też wpajane są “kanony”), więc kto sobie ten problem stworzył i go w sobie podtrzymuje i pielęgnuje? Nie brak siwizny i młody wiek czynią Cię atrakcyjną, ale to jaka jesteś. Powierzchowność podobna do schematycznej kukiełki jest raczej bardziej popularna niż atrakcyjna.  “Piękny” znaczy “piękny”, nie “pofarbowany”. Srebrny kolor jest jednym z kolorów. Dla mnie –  jest piękny również. To jak zaklęty krąg, z którego ciężko się wydostać. Można brnąć w to dalej.
  Pytanie – po co?
  Prostowanie włosów. “Wiadomo – wysoka temperatura szkodzi włosom, a prostownica nagrzana powyżej 200 st. C to gwarancja wysuszenia, a nawet spalenia włosów. Wtedy jedyny ratunek to krótka fryzura. Jeśli jesteś niecierpliwa i chodzisz na skróty, czyli używasz prostownicy na wilgotne włosy, skala zniszczeń jest jeszcze większa. Jeżeli zamierzasz pójść krok dalej i zdecydujesz się na trwałe prostowanie włosów, zwane keratynowym czy brazylijskim, dowiedz się, jaką metodą robiony jest zabieg i czy używa się podczas niego substancji zawierającej aldehyd mrówkowy. Ten formaldehyd może faktycznie świetnie prostuje włosy, sprawiając, że używana w czasie zbiegu keratyna może wniknąć w strukturę włosów, zmieniając ją, ale jednocześnie jest rakotwórczy, powoduje reakcje alergiczne podczas wdychania oparów i można się nim zatruć. Amerykańska Agencja Żywności i Leków (FDA – Food and Drug Administration) w 2011 roku uznała metodę prostowania włosów preparatami z aldehydem mrówkowym za niebezpieczną dla zdrowia” – źródło: http://www.hellozdrowie.pl/lifestyle/9-rzeczy-ktorych-nie-warto-robic-dla-urody
  Możesz robić to dalej.
  Pytanie – po co?
• Malowanie ust – Twój kolor też jest ładny, nie tylko każdy inny – poza Twoim. Nie będę doszukiwać się innej niż uzależnienie od tej czynności szkodliwości używania szminek (nie o to mi chodzi) – zależy od składu i barwników.
  Możesz sądzić, że inne kolory są lepsze od Twojego i że Twoje usta nie są dość dobre i ładne, albo że są lepsze w innych kolorach, niż Twój.
  Pytanie – po co?
• Malowanie paznokci – rozpuszczalniki niszczą paznokcie i jakie by tak niby „witaminy” były dołożone – rozpuszczalnik jest rozpuszczalnikiem! Lotne związki są nadal lotnymi związkami. . To w lakierach zwyczajnie CZUĆ. A paznokcie są ładne zwykłe. Nie muszą być w kolorze innym od Twojego. Z lakierem i tak 99,999% Kobiet wygląda tak samo. Nic rewelacyjnego. Możesz dalej “dbać” o swoje paznokcie ryzykując zarażeniem HCV u kosmetyczki, albo po prostu niszczyć je  i środowisko rozpuszczalnikami.
  Pytanie – po co?
• Malowanie twarzy na różowo lub inaczej „różami”. Ta „moda”  pojawiła się niedawno i nie rozumiem, „co poeta miał na myśli”? Może kolor niebieski, albo czarny lepszy zamiast różowego albo zamiast Twojego, zwykłego, pięknego, naturalnego i kochanego policzka? Możesz w ramach oryginalności pomalować policzki na brązowo….
  Pytanie – po co?
• Podkłady – skóra zamiast być zwyczajna, odświeżona, ewentualnie nakremowana jest zatkana, niezwyczajna i pokolorowana. Przyzwyczajona do tych zatykających mazideł – ma prawo być zmęczona.  Może być zmęczona i zalepiona. i Codziennie rozciągana zmywaniem tego jak i powyższego.
  Codzienny nawyk.
  Pytanie – po co?
• Noszenie wysokich obcasów. 
  „Jak wynika z badań opublikowanych w „Journal of Experimental Biology”, nierównomiernie rozłożony ciężar ciała podczas chodzenia w butach na wysokich obcasach prowadzi do stanów zapalnych ścięgien, przykurczu i skrócenia ścięgna Achillesa. Okazuje się też, że kobiety codziennie zakładające wysokie obcasy po kilku latach nie są w stanie nosić butów z płaską podeszwą, gdyż przykurczone ścięgna sprawiają im ból. Zbyt duże obciążenie śródstopia (na wysokim obcasie cały ciężar ciała spoczywa na środkowej części stopy) podnosi ryzyko wystąpienia zwyrodnień kości stawów, gdyż krew nie krąży swobodnie i odpowiednia jej ilość może nie docierać do części stopy. Ból kręgosłupa odcinków lędźwiowego i szyjnego to także skutek uboczny miłości do szpilek, które są winne przeciążeń, wymuszają balansowanie ciałem i nienaturalne pozy. Jeśli szpilki dodatkowo mają wąski nosek, to odciski, halluksy i wrastające paznokcie są kwestią czasu. Baleriny i klapki japonki też znalazły się na czarnej liście ortopedów. Pierwsze deformują stopę i niszczą kolana, drugie odpowiadają za trwały przykurcz palców” – źródło: http://www.hellozdrowie.pl/lifestyle/9-rzeczy-ktorych-nie-warto-robic-dla-urody
  Szpilki – niestabilne, niewygodne, niezdrowe buty, między którymi a seksownością nie wiedzieć czemu ktoś postawił znak równości i wiele osób to powtarza. Łydka? Łydka jest piękna taka jaka jest. I męska i żeńska i każda. Zwykła ŁYDKA. Nie sztucznie naciągnięta i sztucznie napięta. W efekcie – koślawa i obolała. Nie tylko łydka, ale i stopa. Japonki wiązały sobie  kiedyś stopy i wsadzały w za małe buciki, bo “modne” były małe stópki. To to samo, tylko w innym wymiarze i z innym skutkiem. Wspólne jest to, ze skutek jest w obu przypadkach zły. Jak i iluzoryczne założenie.  “Wytyczna” kobiecości.  W mediach (TV) promowane uparcie.  Niezrozumienie, iluzja, fałsz, zły nawyk.
  Pytanie – po co?
• Siedzenie z nogą na nogę. Niezdrowe.
  “Głównie dla kręgosłupa. Zakładanie nogi na nogę sprawia, że część mięśni dolnej części pleców nadmiernie się napina, co z czasem prowadzi do bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a nawet urazu, np. wypadnięcia krążka międzykręgowego, ucisku na nerw i np. rwy kulszowej. Za to wbrew obiegowej opinii nie powoduje żylaków, bo, jak podkreślają naukowcy, zaburzenie ciśnienia na skutek założenia nogi na nogę jest tylko tymczasowe ” – źródło: http://www.hellozdrowie.pl/lifestyle/9-rzeczy-ktorych-nie-warto-robic-dla-urody
  Dodatkowo gniecie się tkankę, blokuje swobodny przepływ krwi.
  Możliwy efekt: problemy z krążeniem, żylaki, inne…
  Można myśleć dalej, że to „modne”, „miłe dla oka”, „potrzebne” i „eleganckie”.
  Pytanie – po co?
• Za ciasne ubrania – daj ciału odetchnąć. Daj sobie luz i komfort. Nie mówię, że złe są dopasowane i wygodne ciuchy, ale te sztywne, krępujące ruch i gniotące – już tak. Dotyczy to całej garderoby.
  „Pamiętaj jednak, że za częste noszenie bardzo obcisłych spodni szkodzi zdrowiu i urodzie. Rurki mogą się bowiem przyczynić do powstawania żylaków, szczególnie u osób z zaburzeniami krążenia, lub pogłębić już istniejącą chorobę żył. Opięte spodnie utrudniają krążenie limfy, przez co puchną nogi i powstaje cellulit. Niektórym wielbicielkom rurek zaczynają drętwieć nogi i zaczyna je swędzieć skóra, bo materiał uciska nerwy udowe, powodując w skrajnych przypadkach utratę czucia w bocznej powierzchni uda” – źródło: http://www.hellozdrowie.pl/lifestyle/9-rzeczy-ktorych-nie-warto-robic-dla-urody
  Gnieść się w niewygodnym można.
  Pytanie – po co?
• Noszenie toreb (na jednym ramieniu) – mało kto zastanawia się nad tym, że wykrzywia swoje ciało nosząc torbę na jednym ramieniu. Ramię należy zmieniać, albo najlepiej nosić plecak. Przyzwyczajenie do noszenia ciężaru na jednym ramieniu kończy się skrzywieniem kręgosłupa i bólami. O wygodnych pozycjach napiszę więcej w osobnym wpisie więcej, bo mało kto jest świadomy, jak wielki mają wpływ na nasze samopoczucie i pojawiające się bóle.
  Można się obciążać bez dalszego zastanowienia.
  Pytanie – po co?
• Tę kropkę zostawiam dla Ciebie. Co Ci przyjdzie do głowy – pewnie tu być powinno. 

Reasumując. Wszelkie schematy dotyczące kobiecej twarzy i “kobiecego” wyglądu wynikają z wypromowanego wizerunku Kobiety, do którego wiele Kobiet dąży bez większego zastanowienia, bo robiła to babka, matka i robi mnóstwo Pań dookoła. Dodatkowo w wielkiej przestrzeni kulturowo-medialno-marketingowej króluje stereotyp – pułapka, mówiący o tym, że pewien wypromowany szablon jest symbolem czegoś “pięknego”. Ten stereotyp goni już następny, który stwierdza, że to schematyczne piękno ma wpływ na wartość człowieka i jest ważnym pryzmatem, w postrzeganiu Osoby.  To krzywdząca i widoczna pułapka odczłowieczająca Człowieka poprzez sprowadzenie go do perspektywy “powłoki”. A Człowiek to Istota tam w środku. Powłoka jest tylko domem i narzędziem. Wszechświat jest w środku. Efektem tej pułapki są  Ludzie jak ze schematu, z poczuciem wartości uzależnionym od rzeczy małych, płytkich i nieistotnych. Bez stabilnego kręgosłupa. Chcący spełniać niepotrzebne, niezdrowe i – jak na to spojrzeć z boku  – także dość karykaturalne “standardy” postrzegane “masowo”  jako: “piękno”. Pytanie – no właśnie…. po co?

I kolejne pytanie, czy Ty chcesz być taka jak inni nawet nie pomyślawszy po co? Skąd to się wzięło? Czy to naprawdę jest ładne? Mądre? Zdrowe? Potrzebne? I co najważniejsze – czy dzięki temu poczucie Twojej wartości jest wyższe i czy jest prawidłowo, mocno i prawdziwie zakorzenione w Tobie, w Twoich wartościach i „kręgosłupie”, w czyimś stabilnym, czy może w czymś płytkim, powierzchownym i iluzyjnym wręcz i ulotnym a do tego… niezdrowym w skutkach i trochę (jak dla mnie!) komicznym w swej przerysowanej groteskowej formie?

Czy emisja spowodowana produkcją, transportem i odpady spowodowane tym biznesem są potrzebne? Czy zdajesz sobie sprawę jak potężny to biznes?  Ogromne ilości szkodliwych substancji, opakowań….  Szkoda tej Planety dla wielu bezsensownych działań Człowieka. Tego typu zabiegi wydają się mi być wyjątkowo bezsensowne…  I niestety są szkodliwe dla samych zaślepionych nimi użytkowników. Zbierają ofiary, z których część nigdy nie zda sobie nawet sprawy, że zostały uzależnione od postrzegania siebie i innych poprzez schematyczny wygląd. Poprzez coś, co spłyca, zabiera, narzuca oceny i sprowadza Człowieka do roli obiektu pasującego do “modelu” lub nie.
Uzależnienie to zabiera czas,  nerwy, stabilne poczucie wartości, zrozumienie tego Kim jestem – niezależnie od czynników zewnętrznych oraz daje fałszywe przekonanie, że żeby być Kimś powinniśmy być Jacyś zewnętrznie.
Nudnie i pod linijkę. Groteskowo, komicznie. Niezdrowo. Wszystko to staje się nieważne, gdyż ważniejsze jest to, że przyzwyczajenie i “standard” tego wymaga. To nie jest przyjazne. Zasłania Człowieka tym, co mało ważne.

Tylko poprzez zrozumienie i świadomy, mądry wybór można dążyć do  lepszego, mądrzejszego, bardziej przyjaznego życia… Nam samym.

A Ty? Gdzie Ty w tym wszystkim jesteś? Twoja Twarz, Twoje rzęsy, Twoje usta, Twoje ciało? Czy ukrywasz się pod maską? Czujesz się brzydka bez tuszu na rzęsach albo różu? Ładniejsza “z”? Tak Siebie postrzegasz? Wpadłaś w pułapkę społeczno-kulturowo-medialno-marketingowej nagonki? Pomyśl jak to brzmi i od czego uzależniłaś postrzeganie SIEBIE. Rosną kolejne pokolenia. I małe Istoty. Małe dziewczynki… Jakie mają wzorce? Co widzą dookoła? Czym jest dla nich „kobiecość”? Co jest w niej ważne?  Nieprawdziwa powłoka? Ich własna nie jest dość dobra? Trzeba ją zmieniać (bo nie użyję słówka “poprawiać” – jest powtarzane natrętnie, ale nieprawdziwe!)?
Z tym schematycznym wyglądem na czele?
Dbanie o Siebie jest dobre i ważne. Jednak czym jest dbanie o Siebie?
Aby odpowiedzieć, trzeba zadać pytanie, KIM JESTEŚ?
Jeśli jesteś tylko powłoką – dbanie o Siebie można sprowadzić do zabiegów dla skóry i dla ciała. Jeśli jesteś Kimś więcej niż powłoką – dbanie o Siebie to dbanie przede wszystkim o Twoje szczęście i stanie się nim, dobre samopoczucie i zdrowie (zdrowy duch i zdrowe ciało). I może także wolność i zauważanie?
Może niektórzy są w stanie poczuć się lepiej tylko gdy patrzą na swoje uschematyzowane odbicie w lustrze. Jednak ich szczęście jest wtedy tylko iluzją. Jeśli czujesz się Kobietą (albo czujesz się bardziej kobietą), bo masz na twarzy schematycznie nałożone malowidła/mazidła, albo koniecznie musisz nie mieć siwych włosów, bo to (według stereotypu i narzuconego schemaciku) oznacza coś, czego w Rzeczywistości nie oznacza…
Jeśli tak – Twoja kobiecość jest na słabym fundamencie.

Dbanie o siebie rozumiane jako dążenie do wyglądu zgodnego z  wypromowanym szablonem poprzez wykonywanie powyższych czynności – jak się chwilę zastanowić – jest tak na prawdę przeciwieństwem dbania o Siebie. Nie można dbać o Siebie przeprowadzając niezdrowe działania i uzależniając od nich swoje poczucie wartości i Siebie. To absurd!
Warto być zdrowym, świadomym, szczęśliwym, mieć dobrą kondycję (psychiczną i fizyczną). I owszem: myć się warto, natłuszczać suchą skórę – warto, gdy trzeba…. ale tak bardzo zmieniać? Przewartościowywać?
Niedobre jest to, czym się “zmienianie” stało dla Kobiet. Ich obsesją, wizytówką, inną twarzą… maską.

Kobiecość i męskość to fizjonomia, narządy, reakcje, działanie na poziomie organizmu. Organiczność. To jedyna różnice między płciami.
Reszta – to stereotypy. I pułapki wynikające z nieświadomości.

Do zastanowienia. Dla każdego… Osobno.

Jadąc rano do pracy/szkoły/gdziekolwiek poobserwuj Ludzi. Milcząco. Obserwująco. Bez oceniania. Co widzisz?

Ja widzę wolne (pod TYM względem!) piękne i naturalne twarze mężczyzn oraz zniewolone i trochę pokryte sztucznością twarze kobiet…. Trochę karykaturalne… Pod linijkę… Brak Siebie w Sobie.
Kobiety zapatrzone we własne paznokcie…
We własną powłokę….
Wolność? Nie za bardzo…

Jasne! Każdy widzi, co… widzi (tu nikogo nie zaskoczyłam odkryciem).
Nie narzucam.

Z obserwacji, z wątpliwości, z pytań oraz po prostu z obecności i z ciszy wyłania się obraz Wszystkiego. Można go dostrzec, gdy się jest uważnym.

Nie przekazujmy uzależnienia poczucia własnego piękna i poczucia wartości od makijażu, przebieranek i zapatrzenia w powłokę zewnętrzną naszym  córkom i wszelkim dziewczynkom.
Ani synom i chłopcom – rzecz jasna.
Darujmy Dzieciom to fałszywe, krzywdzące i uzależniające postrzeganie “piękna”.

 Fundamentem są wartości: mądrość, dobro, otwartość i chęć bycia lepszym człowiekiem.

JESTEŚMY DOSKONAŁE i DOSKONALI!!! MAMY POTENCJAŁ!
NAJPIERW JEDNAK – KAŻDY SAM MUSI TO DOSTRZEC. ZOBACZYĆ i UWOLNIĆ SIEBIE…
Poczucie wartości Jednostki nie powinno zależeć od ocen drugiego Człowieka!
Od czynników zewnętrznych. To BŁĄD i PUŁAPKA!
Poczucie wartości powinno być ustawione na STABILNYM i STAŁYM GRUNCIE. W TOBIE.  

PS: Nie system jest zły. Rzeczywistość tworzymy WSPÓLNIE.

Zadbaj o Siebie. Nie o iluzję.
Dbaj o Siebie!

Inny wpis o podobnym temacie: Czy mazidła na twarzy to kobiecość?

Artykuł Zabiegi wizualne, które NIE CZYNIĄ Cię Kobietą, a są niezdrowe. pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.