Pewnego Dnia przechodziliśmy łąką niedaleko wejścia do Doliny Za Bramką w Zakopanem.
 Był tam Wspaniały Konik, z którym się spotkaliśmy i którym się zachwyciliśmy.
I któremu współczuliśmy.  Zaczepiało go sporo Much, które go drażniły i aż się cisnęło na usta, co zrobić, by mu pomóc. Życzyliśmy mu tego bardzo.
Mamy nadzieję, że te Muszyska już nie będą mu dokuczały i że jest Zdrów. 
Dzięki pierwszemu spotkaniu powstały poniższe zdjęcia.
Następnego dnia też tamtędy przechodziliśmy i Konik  podszedł do nas z drugiego końca zagrody jak nas tylko wywąchał lub zobaczył lub usłyszał. Chciał podejść. Ludzie przechodzący wcześniej Go wołali – jednak bez reakcji z Jego strony.  Konik podszedł do Nas. 
Dzięki temu przywitaliśmy się znów i powstał filmik umieszczony na górze.

PS*: Dobrze jak Istoty byłyby*/będą* Wolne.
*niepotrzebne skreślić

Artykuł Konik, który Ludzi poznaje i odwrotnie pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Ci, którzy byli – wiedzą i mają swoje zdanie, a Ci którzy się wybierają – może skorzystają.
Kilka subiektywnych wskazówek związanych z  wejściem na Giewont. Ja wchodziłem na Giewont od strony “Doliny Małej Łąki”, a schodziłem w stronę “Doliny Strążyskiej”, co potem okazało się nietrafną decyzją

Zanim wejdzie się na Wielką Polanę Małołącką w Dolinie Małej Łąki trzeba około godziny wchodzić żółtym szlakiem poprzez las po drodze wysypanej drobnym kamieniem. Droga jest zmienna, m.in.: najpierw ma mniejsze pochylenie, a potem staje się  coraz bardziej stroma.
Po dotarciu do polany już do samego Giewontu mogłem podziwiać piękne widoki (czego nie zobaczymy wchodząc po “niekończących się” schodach w lesie z “Doliny Strążyskiej”, w której idzie się w ten sposób około 2/3 trasy).

Polana jest dość krótka i jest idealnym miejscem do odpoczynku po godzinnej wspinaczce i po równym prawie płaskim terenie jest do przejścia w około 15 minut.
Wchodząc w górę prawie przez cały czas widzimy góry i oddalającą się polanę, a droga wiedzie poprzez kamienny szlak.

Po kolejnej około godzinie już byłem na Przełęczy pod Kopą Kondracką – czyli jakieś 700 metrów wyżej :).

Po ostatnich około 30 minutach podejścia po skałach, trzymając się chwilami łańcuchów i po wykutych schodkach w skale dotarłem na szczyt.
Wejść na szczyt Giewontu było mi łatwiej niż zejść (na szczyt wchodzi się i schodzi innymi drogami).
Przy zejściu jest kilka dużych stopni i zamontowane łańcuchy są bardzo pomocne

W drodze powrotnej na przełęczy wybrałem szlak czerwony prowadzący w stronę Doliny Strążyskiej. Nie wiedziałem jak to zejście/wejście wygląda.
Po około 30 minutach schodzenia  się dowiedziałem…
Zanim dotarłem do lasu szlak prowadził bardzo widowiskowym zboczem.

Po dotarciu do lasu zaczęły się schody z kamieni i tak przez kolejną chyba godzinę schodek po schodku, z coraz większym bólem kolan schodziłem w dół. Jakby nie zmęczenie i jakbym wiedział – zawróciłbym  i poszedłbym szlakiem, którym wszedłem.
W połowie drogi strumień wylewał się na schody i przez pewien czas schodziłem po mokrych kamiennych schodach pokrytych śliskim błotem. Do tego wszystkiego w lesie było bardzo duszno i jak to często w lesie – bezwietrznie.

Informacja dla wchodzących na Giewont w szczycie sezonu:

Wchodziłem na Giewont w pierwszym tygodniu sierpnia.
Z domu wyszedłem o 5:00, ale z powodu małego błędu rozpocząłem wchodzenie około 5:40, dzięki czemu na szczycie byłem przed 8.
Na szczycie były 4 osoby. 
Jeżeli ktoś chciałby wchodzić  o godzinie 10 – może się okazać, że przed samym szczytem zastanie kolejkę i aby wejść na szczyt trzeba by odstać w niej 2 godziny.
Na Giewoncie zmieści się ok. 20 osób. Jak ktoś zejdzie – wchodzi ktoś kolejny. Dodatkowo,  o godzinie 10 może być już gorąco  w ciepłe dni, co raczej nie będzie pomagać.
W dniu mojej wyprawy był lekko pochmurny dzień, temperatura także była dla mnie komfortowa – około 21 stopni.
W tym samym czasie w Polsce panowały 38 stopniowe upały

Pod spodem krótki film z mojej wyprawy.

Artykuł Giewont pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

ISTOTY.
Obserwować można Wszystko.
I warto…   Z obserwacji płynie zauważanie.
Z zauważania płynie wiedza.
Z wiedzy – Zrozumienie…

Po czasie 4:05 Ptaszek zrzuca kawałek chleba mając w dziobie już inny.
Odkłada ten, który ma w dziobie i leci pod ławkę podnieść, co upuścił.
Jak wraca na ławkę – zrzuca przez przypadek kolejny kawałek i tym razem – po chwili wahania i namysłu – już sobie “odpuszcza”…
Jakie to zwykłe…

Podziękowania dla zespołu “Akurat” za zgodę na wykorzystanie ich utworu “Lubię mówić z tobą”

CREATURES.
Everything can be observed.
And it is worth …
Observations show noticing.
On noticing knowledge flows.
With the knowledge – we can find Understanding …

After a time of 4:05 Bird dropping a piece of bread holding in its beak another piece..
Bird pushes the one that has in its beak and flies under the seat lift and dropped it.
When Bird returns on the bench – dropping by chance another piece and this time – after a moment of hesitation or second thoughts – already wearing “let go of” …

What is ordinary … ?

Thanks to the Band “Akurat” for permission to use their song: “I like to talk with you”

Artykuł Ptaszek pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Filmik pokazujący cząstkę Warmii i Mazur.

Na ujęciach zostały umieszczone:

• Rzeka Krutynia na wysokości miejscowości Krutyń.
  Rzeka – w tym miejscu otulona ścisłym Rezerwatem Przyrody – jest bardzo czysta i raczej płytka. Często woda sięga maksymalnie do kolan, co pozwala na spokojne rodzinne kajakowanie z dziećmi  w kojących i majestatycznie pięknych objęciach Natury – z dala od hałasów i zanieczyszczeń cywilizacji.
• Kwatera główna Adolfa Hitlera z lat 1941-1944, a dokładniej to – co z niej zostało. Miejsce pachnące smutną częścią historii.

Artykuł Warmia i Mazury pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.