Przedszkole. Ranek. Szatnia. Dziewczynki.
W przedszkolu proszono o nienoszenie biżuterii przez dzieci – ze względów bezpieczeństwa.

Przyszły koleżanki. Z wisiorkami na szyjach, choć “niby nie wolno”.
Popularne są koraliki, świecidełka, bransoletki,  pomadki, kolczyki lub naklejki na uszach, pomalowane paznokcie…
Same istotne i kształtujące mądrą i wolną osobowość “niezbędniki”. Echhh… Rodzice….. Wychowacie następne pokolenie dziewczyn zależnych od przebieranek, sztuczności, powierzchowności… Z poczuciem wartości zależnym od przedmiotów i tego, czy ich wygląd jest zbieżny do kulturowo propagowanego kanonu (co nie jest ani mądre, ani zdrowe).  Kształtują się w skutek tego Ludzie, którzy nie umieją być Sobą takimi, jakimi są – Cudownymi, Różnymi Istotami.
Sztuczność, maskowanie własnej twarzy graniczące z farsą (przecież tusz na rzęsach to tak na prawdę rzęsy zalepione smarem, podkłady – to twarz zalepiona podkładami, itd…), obwieszanie siebie różnymi zbędnymi rzeczami i –  jak się głębiej przyjrzeć – niedbanie o siebie (wynikające z niezdrowych nawyków i uzależnienia od nich) przedstawiane kulturowo, społecznie, medialnie i marketingowo –  jako “dbanie o siebie”.
No i – co najistotniejsze i co zbiera największe żniwo – uzależnienie poczucia własnej wartości od tego.
Wszystko to ukryte pod kryptonimem: “uroda”, “piękno’, “kobiecość”.
To na marginesie, bo nie o tym w istocie tym razem chciałam powiedzieć….

Podchodzi do Ani Koleżanka i pokazuje swoje świecidło wiszące na szyi mówiąc, że “nosi to na szczęście” i że też “powinna mieć coś takiego na szczęście”.
Miałam jeszcze chwilę przy pożegnaniu, więc jej przypominam, że szczęście to stan umysłu, subiektywne poczucie i w świadomej rzeczywistości – nie powinno być ono zależne od żadnego przedmiotu.
Nie było czasu na większe wyjaśnienia i wywody (był czas na przytulasa, na “kocham Cię”, na “dobrego dnia” i “do zobaczenia po zajęciach”), ale wrócimy do tematu. Wielokrotnie.

“Koraliki, które przynoszą szczęście”…. Niepotrzebny, zbędny  wymysł.
A jeśli się zerwą lub zaginą? Jakie rzesze słabych i nieświadomych Ludzi bez fundamentów się kształtują na “wierze” w siłę jakiejś fantazji albo przedmiotów i na przekonaniu o własnej bierności w stosunku do tego…. ?
Można uzależniać szczęście od czego się chce albo “wierzyć”, że jakiś przedmiot albo cokolwiek poza nami sprawia, że jesteśmy szczęśliwi. Tylko PO CO? Po co siebie i swoje szczęście uzależniać fałszywie od czegoś na zewnątrz poza naszą własną Osobą? Po co żyć w Iluzji, jak jest piękna, stabilna i pełna tajemnic Rzeczywistość?
Tłumaczę Ani, że koraliki nie są “dekoracją dającą piękno”.
Są koralikami. Można je mieć lub nie. Niedobrze patrzeć na to w ten sposób, że jak się je ma to się wygląda “ładniej”, albo  jest się “udekorowanym”. To tworzenie krzywych zależności w Rzeczywistości. Koraliki po prostu są. Zbędne, ale są. Bywają…. Dla niektórych dziewczynek już w wieku 5 lat – “mus” ich noszenia jest większy niż przedszkolny zakaz (spowodowany bezpieczeństwem). Rosną Ludzie – zaprogramowane na pewien sposób postrzegania nieświadome tego Istoty.
Dodam, że nie jestem przeciwnikiem zakładania na siebie czegoś dodatkowego, tylko jestem przeciwnikiem niezrozumienia, które polega na tym, że tym czynnościom i przedmiotom nadaje się pewne znaczenia i propaguje to społecznie przez nieświadomych tego Ludzi.
W rozumowaniu wielu Osób (żeby nie powiedzieć w “świadomości społecznej”) – obwieszanie siebie pewnymi przedmiotami łączy się w odbiorze z czymś “ładnym”, “potrzebnym”, często: “kobiecym”. Z “dbaniem o siebie”. Jednak na prawdę istnieje tylko jedna zależność. Obwieszanie się nie jest niczym – poza obwieszaniem się…

Koraliki nie są ani męskie, ani kobiece.
Tusz na rzęsach – jest zwyczajnym smarem na rzęsach. Nie jest ani męski, ani kobiecy. Jest smarem.
Mnóstwo Ludzi straciło czujność i nie umie dostrzegać rzeczy Takimi, Jakimi Są w Rzeczywistości, tylko widzi iluzję, którą wprogramowano im w głowy za pomocą kulturowych nawyków.
Ludzie mają wielki problem z zauważaniem Rzeczywistości takiej, jaka jest i nie dorabianiem jej drugiego dna. Tworzą sztuczne zależności, które zostają następnie mocno wryte w struktury i w sposób postrzegania Ludzi. Obserwator może dostrzec, że pomimo stanu rzeczy graniczącego niekiedy z farsą, pewne sprawy dalej traktowane i postrzegane są “poważnie” i “na serio” na zasadzie stworzonych w świecie iluzji zależności…. Rzeczywistość kontra iluzja.

Będę Ani konsekwentnie tłumaczyć, że Szczęście jest i nią i w niej. Jest w sposobie postrzegania i sposobie bycia w zgodzie ze Sobą. W Zrozumieniu, w mądrym, dobrym i zdrowym kierowaniu Sobą i swoim życiem. W dobrych wyborach i działaniach. W dawaniu sobie prawa do błędów, przy jednocześnie jasno określonych granicach, których się nie chce przekraczać…
Może Zrozumie, choć utrudnienia z każdej strony są wielkie…. Ze strony Ludzi. Którzy nie rozumieją…

Wpływ społeczny (koleżanki, koledzy, spotykani ludzie, telewizja, reklamy) jest spory i bywa, że dosięga Anię też “słabość” związana z tym, by uzależniać zadowolenie z siebie od tego, czy “wygląda”, “zachowuje się”, “reaguje” schematycznie – stereotypowo. Chęć równania do schematu. Sporym wyzwaniem jest czasem dla mnie, tłumaczenie jej wszelkich głupot i absurdów jakie Ludzkość wymyśliła i jakich się ślepo trzyma – jako czegoś błędnego. Jako niestabilny grunt. Przekłamanie. Zaślepienie….

Jednak widzę, że dużo dobrego zostaje Jej w głowie. Baza, fundament. Czasem gdy słucham tego, co do Siebie mówi (bywa, że wygłasza monologi) wiem, że mnóstwo z tego co jej przekazujemy zrozumiała i zapamiętała.
Cieszy mnie to, bo demaskujemy przed nią to, czym zaślepionych jest wielu…
I znów zaznaczę, że niczego bardziej nie chciałabym dla niej niż tego, żeby była wolna.

Usłyszałam ostatnio od Ani, że jej kolega powiedział, że: “jestem ładniejsza od jakiejś – tam mamy”.
Opowiedziała mi o tym w domu w pełnym zadowoleniu związanym z taką oceną jej kolegi i “pochwaliła mnie” słowami: “moja mamusia…”.
Wyjaśniłam jej, że subiektywnie słabe jest dla mnie ocenianie kogoś w ten sposób i czyjaś opinia na temat odbioru powłok innych Ludzi nie ma dla mnie absolutnie żadnego znaczenia.  Jest czyjąś opinią. Wyłącznie i niczym więcej. Jeśli dotyczy mnie – ani mnie ona nie cieszy, ani nie martwi. Ani grzeje, ani ziębi. Jest dla mnie obojętna, bo na podstawie czyjejś oceny mojej osoby NIE BUDUJĘ swojego poczucia wartości.
Ogromna i popularna jest tendencja do oceniania Ludzi na zasadzie porównań. Porównań zawierających ocenę. Pewne przymiotniki są często używane przy pewnych ocenach… Przyjrzyjcie się. Te zależności, tendencje i skłonności wprogramowane w społeczne struktury i powielane bez zrozumienia, bez pytań i bez zastanowienia widać (i słychać) gołym okiem (i uchem). A Ludzie? Wyjątki to zauważają…
“Lepszy”, “ładniejszy”, itd…
Ludzie często “nie wiedzą, co czynią”. Mają tendencję do stopniowania przymiotników. Uczą tego dzieci. Można to podać prościej w banalnym komunikacie:
Jesteś nikim sam ze sobą. Jesteś “kimś” dopiero w porównaniu z kimś innym….
Nieważne jaki jesteś i kim jesteś. Ważne jak Cię oceniają w porównaniu ze schemacikiem i jak Ty oceniasz. Czy mało Ludzi tak postrzega? Mało czuje się lepiej dopiero wówczas, jak wypadnie dobrze w porównaniu z kimś innym? Cóż za niestabilny grunt! Emocje zależne od innych… Postrzeganie siebie zależne od innych.  Świat zaślepienia i szuflad.
Stabilnym gruntem  może być poprawianie i nauka Siebie samego, ale nie w relacji z kimś innym. Tylko w relacji ze Sobą.
Dodatkowo, oceny innych często są przedstawiane jako “wytyczna”.
Wielu zapomina, że mówiąc o kimś że “jest ohydny”, czy “jakiś tam jeszcze” i sypiąc ocenami spraw tak płytkich jak szablonowy wygląd: prezentują wyłącznie samych siebie, a nie ocenę Świata. Bo choćby gloryfikowany “model” był zbieżny z tym promowanym medialnie i kulturowo – i choćby większość społeczeństwa “piała nad tym z zachwytu” – i tak nie jest to racja i sztywna reguła.
Dla większości – może tak. Dla mnie – nie. A jak dla mnie “nie”- to już nie dla “wszystkich”…  
Popularne używanie i stopniowanie przymiotników przez Ludzi to temat rzeka. Często niewłaściwe i zbędne. Nieprecyzyjne wysławianie się, które buduje krzywe zależności i niezrozumienie Rzeczywistości. Także w stosunku do Ludzi….
Ładny, ładniejszy, najładniejszy… To jest zbędne, ale można oceniać (tylko po co o tym trąbić – jak to wyłącznie subiektywne odczucie?).
Ale: prawdziwa kobieta…. ? Może jeszcze prawdziwsza/bardziej prawdziwa kobieta i najprawdziwsza/najbardziej prawdziwa kobieta?

Prawdziwy Człowiek…. Heh…..
Wielokrotnie to pisałam ale powiem pewnie nieraz jeszcze:
Wszyscy jesteśmy prawdziwi, tylko nie wszyscy to rozumieją…
W zasadzie – wyjątki to rozumieją….

Ogarnijcie się… Ludzie…   

Artykuł Szczęście w naszyjniku-niezbędniku oraz świat ocen i porównań pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

„Mykki Blanco to KOBIECE alter-ego rapera Michaela Davida….”

Otóż… NIC.
Ja się przestałam malować, bo odkryłam tego bezsens i… o rety! Nadal jestem Człowiekiem. Nadal jestem Kobietą! Pewną siebie, spokojną, kochającą, obserwującą.
Nie uzależniam ani siebie, ani swojego poczucia wartości ani czegokolwiek od lakieru na paznokciach, albo posklejanych rzęs…. Absurd…
Można lubić się malować ale warto przy tym ROZUMIEĆ, że NIE MA to NIC wspólnego Kobiecością…

Dopóki takie rzeczy są wiązane na zero-jedynkowej zasadzie z Kobiecością (albo w ogóle z Człowieczeństwem) dotąd Kobiety nie będą wolne, tylko zmanipulowane. I ciągle są. Nagonka na wygląd, w którym nie jest promowane bycie Sobą, tylko przebieranie się za kogoś. Jednak znacznie ważniejszym – bo niebezpiecznym, a popularnym bardzo aspektem tej absurdalnej farsy jest uzależnianie poczucia wartości już małych dziewczynek od schematycznego wyglądu.
Na marginesie – takich absurdów funkcjonuje w społeczeństwie mnóstwo.
I mają się “dobrze”.

Kobiecość to pojęcie fikcyjne.
Bycie kobietą – to organizm.
Szminka, róż i inne uzależniające zbędności nie stanowią kobiecości… ani kobiety.
Kobiecość to:
-NIE określone zachowania,
-NIE określone cechy charakteru,
-NIE określone stroje i przebieranki,
-NIE określone zainteresowania,
-NIE makijaże,
-NIE jakiekolwiek inne przyklejone i ustandaryzowane “łaty” !!!!

To samo z męskością. Te “łaty” nie istnieją – poza głowami Ludzi, którzy nie są świadomi tego skąd one się wzięły. A wzięły się z kulturowych przekazów i ciągłego powielania z pokolenia na pokolenie pewnych wzorców myślowych.

Ten Pan nie jest kobiecy. Ani nie jest przebrany za kobietę!
JEST PO PROSTU WYMALOWANY i MA ŚWIECĄCE RĘKAWICZKI!!!!!!!

Ludziom się tak wiele POMYLIŁO…

Warto uświadomić Sobie, że Kobiecość albo Męskość oparta na określonym ubraniu, przebraniu albo pomazanej twarzy – to na prawdę słaby fundament. Istoty nie należy opierać na sprawach zmiennych w czasie – często wręcz komicznych. Nie da się przebrać za Kobietę albo za Mężczyznę (choć w naszym zaślepionym świecie przy porobionych sztucznych podziałach – większość Ludzi myśli, że da się).
Kobietą albo Mężczyzną się nie “staje” poprzez określone przebieranki, malowanki albo zachowania. To iluzja!
Kobietą albo Mężczyzną się po prostu Jest.
Kobiecość i Męskość to organiczność. Nic więcej. Typ organizmu z funkcjami męskimi albo funkcjami żeńskimi.

Nie płeć, nie przebieranka czyni nas Tym Kim Jesteśmy, a to co rozumiemy, co czujemy, co wybieramy, jak postępujemy.

PS: jeżeli róż, wymazane lub sztuczne rzęsy albo paznokcie czynią z nas “Kobiety”, to ja dziękuję – wysiadam. 

Na marginesie – Ludzie czują potrzebę utożsamiania się grupami, poprzez przyjmowanie cech jakie tej grupie są społecznie “nadane”.  To pułapka. Nie warto utożsamiać się ślepo z żadną grupą społeczną. Poza tym Ludzie nie odróżniają tego, co jest w Istocie od tego co zostało wymyślone przez Ludzi i promowane jako wytyczna dla danej grupy.
Płeć to TYP ORGANIZMU.
Żadna przebieranka, żadne trendu kulturowe i żadne wytyczne co do zainteresowań, umiejętności, czy możliwości nie maja racji bytu i nie powinny ograniczać płci ani być przeklejone im jako ich cecha.

Warto zrozumieć, że wszyscy jesteśmy zwyczajnymi Ludźmi w różnych typach organizmu. I do dyspozycji mamy całą przestrzeń – nie przestrzeń podzieloną na pół….

Podobny temat:  Zabiegi wizualne, które nie czynią Cię kobietą, a są niezdrowe

Artykuł Czy mazidła na twarzy = Kobiecość ? pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Z lekkim uśmiechem na twarzy (i bez niego także) “zastanawia” nas dlaczego tak wielu Panów tak pociąga seks analny, a z takim obrzydzeniem tak wielu wypowiada się na jego temat…  O Paniach…  nawet nie wspomnimy (już wspomnieliśmy…. ) ….  To samo….  
Świat absurdów i paradoksów.
PS: niektórym najwyraźniej ciężko zobaczyć Świat z innej wysokości, niż wysokość dupy … 

Artykuł “Głęboko” rozumiana hipokryzja ;) pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.

Artykuł Wyrzucanie i marnotrawienie jedzenia – czyli absurd Ludzki nr X pochodzi z serwisu obserwatornia.pl.